د انتقاد فرهنګ باید تقویه شی

 ..   لیکنه : محمدشفیق صادق

په ټولنه کي منتقدین او اصلاح غوښتونکي د ملت او ټولنې د بیداری او اصلاح غوښتنې غښتلې مټې دي ، ویښ ملتونه تل منتقدین پالی ،ستایی او شاباش ورته وایی . ځکه ددوی ویښ ضمیرونه دی چي ټولنه کې ویده ضمیرونه را بیداروي ټنبل ،بی کاره او غافل انسانانو ته انرژی ورکوی .

په پرمختللو ټولنو کي هیڅکله څوک کوم منتقد په پردي پالئ ،اجنټې او خیانت ته تورن کوي بلکه هڅه کوي خپل ځان جوړ کړي ، که کومه ټولنه کي انتقاد نه وي هغه ټولنه د زورواکې ، ظلم ، استبداد او (کمونزم) په لور روانیږي ..چي په هیڅ صورت کي د ټولنو په خیر نه وي . زموږ په ټولنه کي هم د منتقدینو وجود ، سره ددی چې د ځینو له نظریاتو او تصوراتو سره مخالف یم ، خو د هیواد او ټولنې په خیر یې ګڼم ، او هیله لرم چي کاش دا ډول منتقدین پرته له ویری او تعقیب ، ټاپی لګولو او تهمت کولو په ټولنه کي خپل انتقاد ته په پوره اخلاص دوام ورکړی . –

۱-  دا باید ومنو چې ریښتنې رباني علماء ، محدثین ، مفسرین او د دین دعوت کوونکي په دی ټولنه کي د دین ډیوي دی چي دا ټولنه پری روښانه ده ،دا د الله تعالی نعمت دی ، دا ډول علماء نه د حکومت نمایندګان دي ، نه د طالبانو او نه د نورو تنظیمونو او ډلو ،دا د ملت نماینده ګان دی ځکه دا ملت مسلمان ملت دی ، او د دا ډول علماؤ ملاتړ ، متابعت او ننګه د هر مسلمان مسؤلیت او دنده ده ، البته تر هغه چې په معروف امر کوی او په منکر امر ونه وکړي .

البته دا هم باید له یاده ونه باسو چې د انتقاد کولو آداب او د مقابل لوری حالت هم درک کړلای شو .

۲- ،زموږ د دین او زموږ د مذهب اساس دا دی چي په ټولنه کي یوازی انبیاء علیهم السلام له هر ډول ګناه او خطاء څخه معصوم ؤ ، د هغوی متابعت په پټو سترګو لازم او واجب دی ځکه هغوی په وحي رهبری کیدل ..نور ټول خلک ،که هغه هر څوک دی .. سهوه او خطاء کیدای شی او یو هم معصوم نه دی ، موږ اهل تشیع نه یو چې ځینې کسانو ته ، حجة الله ، معصوم من الله، منجې الله وایی او د پیغمرانو سره یی برابروي ..زموږ محترم امام (ابوحنیفه رحمة الله علیه) د وخت د اموی خلیفه د امر څخه سرغړونه وکړه او د هغه امر یی ونه مانه سره ددي چي د وخت خلیفه ؤ ځکه هغه دا خلیفه معصوم نه ګاڼه ،  د همدی مخالفت له امله امام بندي شو، ووهل شو او تر دې چې د ځینو روایتونو په اساس شهید شو .. د امام صاحب شاګردانو امام امحمد او امام ابویوسف رحمهم الله  په ډیرو فقهي مسائلو کې د خپل استاذ امام صاحب مخالفت کړی ، دا ځکه چي هغوی خپل استاذ معصوم نه ګانه   ، نو زموږ په ټولنه کي نه د حکومت چارواکي معصوم او له ګناه پاک دی ، نه د طالبانو چارواکي او نه د نورو تنظیمونو او ډلو مشران .زموږ خطاب عام دی .هر چاته دا توصیه کوو چي خپل مشران د تقدس مرحلی ته مه رسوی ،او دوی هم باید ځانونه د شیعه ګان د امامانو په شان معصوم او که هر ډول خطا پاک اعلان نه کړی ..

موږ پخوا کي د تنظیمونو مشران د تقدس مرحلی ته ورسول ، د هغوی په ملاتړ مو په خپلو کي جګړې سره وکړي ، زرګونو انسانان د تنظیمونو د مشرانو قربانی شول او دا ملت د بدبختی یوې لویی کندې ته ورټیل وهل شو ..همغه بس ؤ ، نور باید فکر وکوو او د دین اساسونه وپیژنو ..

کله چې صحابه ؤ به عمر (رض) ته ویل : اتق الله  ، له الله وویریږه ، ابوبکر صدیق (رض) ته به یی ویل چی له خدایه وویریږه او هغوی به ژړل .الله ته به په سجده پراته ؤ . حضرت عمر (رض) به خپلو ملګرو ته ویل : که پر تاسو کي څوک داسی پیدا نه شی چې ماته ووایی : له خدایه وویریږه نو په تاسو کي خیر نشته او که ما بیا ستاسو په نصیحت عمل ونه کړي په ما کي خیر نشته ..زموږ اسلامی فرهنګ ، لویه فقه ،او زرهاؤ مختلف کتابونه د انتقاد د فرهنګ په وجود کي لیکل شوی . هر امام او عالم لیکنه کړي ، نورو انتقاد پری کړی او هغه بیرته خپل ځواب ویلی ..نو مو اسلامی فرهنګ دومره غنی شوی چي په هیڅ برخه کي کمبود نه لرو ...

.ایا زموږ علماء ، مشران او رهبران تر هغوی نیکان دی؟ چي څوک انتقاد نشي پری کولای .. نو هر څوک د خطاء او غلطی څخه د راګرځولو په موخه باید تر انتقاد لاندی ونیول شی .او هغوی یې باید وزغمی ..همدا زموږ د دین تګلاره هم ده ، ای کاش موږ د منتقدینو انتقاد ته د زغم توان درلودلای     . زما خبره عامه ده زه هر چاته دا توصیه کوم چي ځانونه له معصومیت څخه را ټیټ کړی ، په خپلو خطاؤ اعتراف وکړي .اود نصیحت کوونکي نصیحت ته غوږ ونیسي .(الدین النصیحة).تر څو الله هم تری خوښ شی او مسلمان ملت یی هم تر شا ودریږي ..تر څو چي الله تری خوش نه شي ، او دا ملت راضی نه شی دوی او دا ملت به تل بدبخته وی او هیڅکله به هم څوک ور څخه راضی نه وی ...

چي الله در سره مل نه وي رحمانه که لښکری در سره وی یک تنها یی

زه په ټولنه کي د ځینوعامو منتقدینو له افکارو سره مخالف یم خو په دی خوښ یم چي ددی جرئت لری چی په چارواکو انتقاد وکړي چي ځینې یې اوس شهیدان شوی او ځینې لا ژوندی دی ..

 

ایا عمر فاروق وعلی حیدر (رضی الله عنهما) با هم دشمن بودند ؟

 

اهل تشیع به این عقیده اند که عمر (رض) دشمن سرسخت علی (رض) بود وهردو با هم دشمنی داشتند ،از همین جهت حالا شیعیه یان با عمر (رض) دشمنی میکنند و به آن صحابی بزرګوار سب وشتم میکنند ..

اهل سنت به این عقیده هستند که این دو صحابی بزرګوار در طول حیات شان با هم دشمنی نداشتند ، هردو برادروار با هم دوست بودند ،وهیچ سند در تاریخ اسلام از دشمنی با هم ثبت نه ګردیده .ولی ،بعضی از نزاکت ها بین شان بودند که بین هر دو مسلمان به شکل طبعې در امور دنیوي پیدا میشوند .از دوستی و محبت شان این بود که علی (رض) به خوشی و بیدون هیچ اکراه دختر خویش را به نکاح عمر (رض) دراورده بود ،ودر طول خلافت عمر (رض) علی دوشا دوش او میبود ،در همین وقت ،علی (رض) قاضی حکومت بود که عمر (رض) خلیفه بود ،همچنان در تمام امور دولتی به عمر مشوره میداد ، در بیعت به عمر هم چند روز تأخیر صورت ګرفت ولی با او بیعت کرد و تحت فرمان او زندګی میکرد ،اینکه علی بیعت کرده به این مفهوم است که علی در مورد خلافت خود از اجتهاد کار میګرفت نه اینکه او از طرف خداوند مآمور بود ، اګر مأمور میبود هیچګاهی بیعت نمی کرد ، دلیل محبت ان این هم است که چندین تن از فرزندان ونواسته های آاهل بیت به نامهای عمر ، ابوبکر و عثمان مسمی هستند .اګر دشمن میبود هر ګز این اسماء را انتخاب نمی کرد

انها صحابه رسول خدا بودند با هم هیچ دشمنی ندشتن ولی متأسفانه آخند های شیعه با به نوشته کردند دها دروغ د تهمت کوشش میکنند که این دو بزرګمردان اسلام را به دشمنی متهم کنند و خودشان هم کوشش دارند بین مسلمانان دشمنی و تفرقه ایجاد کنند .. وقتیکه علی فرزندان خودرا به نامهای عمر ، عثمان وابوبکر مسمی میکرد این خود دلیل به محبت با آنها بودند ،در حالیکه شیعیه یان امروز هیچ کسی فزند خود را به نام عمر ، عثمان وابوبکر مسمی نمی کنند

غصب امامت علی (رض) وقتل (فاطمة زهراء ) رضی الله عنها واقعیت یا تهمت ؟

 

 

 ایا این واقعیت است که امامت از علی غصب شده و فاطمه توسط عمر به شهادت رسید ؟

به اساس اعتقاد اهل تشیع علی (رض) ولي خداوند و بعد از وفات پیامبر (ص)  وصي وی  و خلیفه مسلمین بوده  ،ولی در روز وفات پیامبر اسلام ګروه از مسلمانان به شمول ابوبکر ، عمر ..ودیګران در غیاب آنحضرت خلافت را  غصب نموده و حق علی (رض)  که خداوند ورسولش برایش انتخات کرده بود از وی غصب کرده بود و حتی در انتخاب (عمر وعثمان) (رض)  نیز همین غصب صورت ګرفت .

علاوه براین ادعاء ،اینها ادعاء دارند که در وقت انتخاب ابوبکر (رض) عمر (رض) امده دروازه خانه علی (رض) را به زور زد فاطمه (رض) را نیز که حامله بود در شکم زد ،در نتیجه همین خشونت طفل فاطمه ضایع شد و او هم از همین خشونت مریض بالاخره به شهادت رسید ، این در حالیکه علی (رض) با جمع از بنی هاشم هم در همین جا حاضر بودند وانها هیچ عکس العمل نشان نه داد ،،

 

حالا این سوالات مطرح میشود :

１- اګر رسول الله (ص) وصی بودن علی (رض) را در غدیر خم اعلان کرده بود و همه صحابه به این اعلان خبر بودند چرا هیچ کسي در روز انتخاب ابوبکر اعتراض نه کرد ، اګر این روز حالت فوق العاده داشت ، چرا در روز انتخاب عمر ، بار سوم انتخاب عثمان اعتراض نه کردند ؟ ایا این ممکن بود که  هزاران صحابه کرام همه از این حق که پیامبرشان اعلان کرده بود خاموش باشد و یا چشم پوشي نمایند ؟

２-    اګر چشم پوشی کرده باشد پس هیچ کسی نه بود که طرفدار علی باشد وهمه از ان جناب روی ګشتاندند که این کار در حق انها ممکن نه بود .و علی (رض) انقدر بی کس و بی اهمیت بود که در بین هزاران صحابی هیچ کسی هم به طرفداری وی صدا بلند نه کرد در حالیکه همین اشخاص در وقت خلافت علی با وی بیعت نمودند و تحت امر وی در جنګها و فتوحات شریک شدند پس چیطور در اول ان انتخاب نمودند و در اخر این انتخاب .

３-  این در حالیکه علی(رض) با هر سه صحابی و خلیفه اسلام به اندک تأخیر بیع نموده بود و تحت فرمان همین خلفاء کار میکرد و قضاوت را به دوش داشت ،

４-   اګر علی (رض) واقعا ولی خدا ووصی خدا و پیامبرش بود و او خلاف این هدایت بیعت میکرد ایا این کارش سرپیچې از حکم خداوند ورسولش نه بود ؟ چرا مثل حسین قیام نه نموده تا در همان روز به شهادت میرسید ..؟

５-  در صورت واقعیت حادثه دوم چیطور ممکن بود که در حضور علی (رض) و ګروه از بنی هاشم عمر (رض) چنین کار و جنایت را مرتکب میشد ، علی و بنی هاشم هیچ عکس العمل از خود نشان نه دادند  این حالت به این دلال میکند که : ممکن علی (رض) به کشتن وزخمی کردن فاطمه (رض) راضی باشد چون فاطمه (رض) مانع  ازدواج دوهم و سوم انحضرت بود ، ویا اینکه انقدر بیچاره و ضعیف بود که نتوانست از ناموس و عزت خود دفاع کند که این هر دو احتمال در حق وی ګستاخی بزرګ است ..احتمال سوم اینکه اصلا جریان چنین نه بوده و داستان سرایان اهل تشیع بخاطر جزب احساسات مردم این داستانها را از خود ساختند که هیچ حقیقت ندارد مثلکه اهل سنت بهاین باور اند که این همه داستانها صرف برای جزب مردم ساده لوح سرایده شده ،که هیچ حقیقت ندارد .

6- غلی الرغم این همه دشمنی ها که به اعتقاد اهل تشیع بین علی و عمر بود چرا علی دختر خوردش در نکاج عمر در اورد ؟ و چرا تا اخرین روز از حیاتش نه از کشتن فاطمه سخن ګفت و نه از غصب خلافتش ؟

7-     اګر کسی مثل علی (رض)  انقدر بی کس بی یار و یاور باشد که در بین هزاران نفر حتی کسی ندارد که به حق بودن وی شهادت دهد ، اګر کسی انقدر ضعیف و ناتوان باشد که از ناموس و عزت خود دفاع کرده نمو تواند ایا این شخص مستحق این است که امامت بزرګ مسلمین را به دوش ګیرد ؟ که این سوال هم در حق وی ګستاخی است .

8-   حقیقت امر این است که نه علی (رض) مظلوم ، بی کس و بی یار ویاور بود ،ونه هم ناتوان و ضعیف بود ،این  همه داستانها تهمت های است که عده از شیعیه یان  متعصب ویا دشمنان اسلام بخاصر جلب احساسات مردم و اختلاف بین مسلمین  ساخته ، نه علی دشمن ابوبکر ،عمر او عثمان بود ونه اونها ،  همه با هم برادر وار زندګی کرده تا اخرین رمق حیات شان از اسلام افاع کردند بالاخره به شهادت رسیدند ..