د جمال الدین د ځانګرو لیکونو څخه

ژباړه : محمدشفیق صادق

۱- کابل- ۱۸۶۸ د اکتوبر ۳۰ نیټه

(ان الله علیم بذات الصدور)

ددې لپاره ( دا لیکنه کوم ) ترڅو هغه کسان چې ماته تر خپل ځان هم ګران او محترم دي ( زما په حالت ) پوه شي چې څه راتلونکی دی ..

انګرایزان می د روسانو ملګری ګڼې ،مسلمانان فکر کوي چې زه عیسوي یم، سني مسلمانان راته د شیعه په سترګه ګوري ،ځینې د لویو څلورو خلیفه ګانو پیروان را باندې د وهابی ګمان کوی ،ځینې امامیه مذهب والا را ته د بابي ( بهایی) په سترګه ګوري ،موحدین مې د مادیګراؤ په ډله کې شماري ، بنسټ پاله مې د منحرفانو په منځ کې ،علماء می د تیاره فکرو جهالو په ډله کې شماري ،او مخلص مؤمنان می د سخت دریځو ملحدانو څخه ګڼي .

نه می کوم بت پرست ځان ته ورنیژدې کوي ،او نه مي مسلمان له خپلو همقطارانو څخه  شماري ،مسجد بی اهمیته کړم ، او معبد راوشړلم .. په یوه دایمي حیرانتیا کې  روان یم ،زه خو نه پوهیږم  چې د چا پلوی یم او د چا په خلاف جګړه کوم ؟..که د یوې ډلې پلوي پریږدي ،نو په بلې مخالفې ډلې تورن کول دې حتمي دي ، د انسانانو د یوې طایفي سره نیژیوالی ، د بلې مخالفی ډلې سره مخالفت درباندې لازموي ، د وتلو لاره ورکه ده او خلاصون مې نشته ،ملګري راباندي دریدلی او مقاومت راباندې سخت شوی .

د کابل په بالای حصار کې ناست یم ،لاسونه مي تړلي او پښې مي بندې دي ،دې ته په تمه یم چې یو څوک راشي او د غیبو پردې مي له سترګو لیرې کړي ، تر څو هغه مصیر ووینم چې دا شریر عالم یې راته په پلان کې لری ..

 دا لیکنه په ۱۳ د رجب ۱۲۸۵ هه چې د ۳۰ اکتوبر ۱۸۶۸ م   سره سمون لری د هیوادونو څخه د شړل شوي او په ښارونو کي د ناشناس جمال الدین الحسینی الاستانبولي په قلم ولیکل شوه .